Krishna Rao-Associate Editor at Andhra Jyothy
భారత్–పాకిస్తాన్ మధ్య మరోసారి ఉద్రిక్తతలు పెరుగుతున్న ఈ సమయంలో, భారతదేశం తగిన నిర్ణయాన్ని తీసుకుని పాకిస్తాన్‌కు గట్టి బుద్ధి చెప్పేందుకు సిద్ధంగా ఉంది. పాకిస్తాన్ ఏర్పాటైనప్పటి నుంచే అది భారత్‌పై శత్రుత్వాన్ని పెంచుకుంటూ వస్తోంది. ఎన్నిసార్లు భారత్ చేతిలో ఓడినా, కుదేలైనా కూడా ఆ దేశ వైఖరి మారలేదు. దీని వెనుక కారణం – మతాన్ని ఆధారంగా చేసుకుని దేశాన్ని నడిపించాలన్న దృష్టికోణమే. అదే పాకిస్తాన్‌కు పెద్ద అడ్డంకిగా మారింది.
ప్రముఖ రచయిత తారెక్ ఫతే చెప్పినట్లే – ఇస్లామిస్టులు మతరాజ్యాన్ని కోరుతారు, కానీ ముస్లింలు ఆధ్యాత్మికత కోరుతారు. పాకిస్తాన్ మొదట ముస్లింలకు స్వతంత్రతకోసం ఏర్పడినప్పటికీ, ఆ దేశ వ్యవస్థాపకుడు జిన్నా చెప్పిన “మతం వ్యక్తిగత విషయం” అనే మాటలు నిజంగా అమలు కాలేదు. ఆ దేశ పాలకులు మతాన్ని ప్రభుత్వ విధానంగా మలిచారు. దాంతో ప్రజాస్వామ్యం క్రమంగా క్షీణించిపోయింది. బహుళమతాల్ని అంగీకరించాల్సిన చోట మైనారిటీలపై దాడులు మొదలయ్యాయి. దళితులకు బాసటగా నిలిచిన జోగేంద్రనాథ్ మండల్ పాకిస్తాన్ తొలి న్యాయశాఖ మంత్రిగా పనిచేసినా, తర్వాత తీవ్ర అవమానాలు ఎదుర్కొని భారతదేశానికి తిరిగివచ్చారు.
పాకిస్థాన్ ఆ దేశ ప్రజలను ఒకే మతం పేరుతో మాయ చేసి, రాజకీయ ప్రయోజనాల కోసం కశ్మీర్ అంశాన్ని వాడుకుంటూ వచ్చింది. 1965లో అయూబ్ ఖాన్ ‘ఆపరేషన్ జిబ్రాల్టర్’ పేరిట కశ్మీర్‌లో పాక్ సైనికులను పంపినా, భారత్ దీటుగా ఎదుర్కొంది. అనంతరం జరిగిన యుద్ధాల్లోనూ పాక్ పరాజయం పాలైంది. అయినా, దేశంలో తాను తప్పు చేయలేదన్నట్టు నాయకులు ప్రజల గొంతు నొక్కారు. మత రాజకీయాలతో జనాలను భయపెట్టారు. కార్గిల్ యుద్ధం తర్వాత కూడా మానసికంగా పాకిస్థాన్ వెనుకబడిపోయింది.
అంతర్జాతీయంగా పాక్‌పై నమ్మకం తగ్గింది. ఉగ్రవాద సంస్థలతో సంబంధాలు, ఓసామా బిన్ లాడెన్‌కు ఆశ్రయం ఇవ్వడం వంటి ఘటనల వల్ల అమెరికా సహా చాలా దేశాలు దూరంగా నిలబడ్డాయి. పాకిస్థాన్ మిత్రదేశంగా ఉండదని అమెరికా గ్రహించి విదేశాంగ విధానాన్ని మార్చుకుంది. ఆర్థికంగా దెబ్బతిన్నా, ప్రజల కోసం ఖర్చు చేయాల్సిన బడ్జెట్‌ను సైన్యం మీద ఖర్చుపెడుతోంది. పేదరికం పెరుగుతున్నా, అభివృద్ధికి దారి తలుపులే పెట్టడం లేదు. విదేశీ జర్నలిస్టులు, రచయితలు కూడా పాకిస్థాన్‌లో మత అసహనాన్ని, ప్రజాస్వామ్య హననాన్ని తమ రచనల్లో వివరించారు.
ఇక భారత్ విషయానికొస్తే – మన దేశం ఎప్పుడూ మత సహిష్ణుత్వాన్ని పాటిస్తూ వచ్చింది. ఒకే ఊరిలో హిందూ దేవాలయాలు, ముస్లింల దర్గాలు పక్కపక్కనే ఉన్నాయంటే అది భారతీయత. దేశ ఉపరాష్ట్రపతిగా ఎంపికైన వెంకయ్య నాయుడు దర్గాలో ప్రార్థనలు చేయడం, కవి అఫ్సర్ వర్ణించిన గ్రామంలో రాముడిని ముస్లింలు పూజించడం, ఈ ఘటనలు అన్ని భారత్ ఎలా మతాలను గౌరవిస్తున్నదో చూపిస్తున్నాయి. పాకిస్థాన్ మతతత్వాన్ని ప్రయోజనంగా వాడుకుంటే, భారత్ బహుళత్వాన్ని బలంగా మలచుకుంది. అందుకే పాకిస్థాన్ మళ్లీ మోసపోయే పరిస్థితికి వచ్చి, భారత్ మాత్రం ప్రపంచానికి ఒక ఉదాహరణగా నిలిచింది.
ఈ పరిణామాలన్నీ చూస్తే, పాకిస్థాన్‌కు గుణపాఠం ఒక్కటే – ద్వేషంతో కాదు, శాంతితోనే దేశాన్ని నడిపించాలి. అప్పుడే ప్రజలకు భద్రత, అభివృద్ధి, గౌరవం లభిస్తాయి. లేదంటే, గతానికి గుణపాఠం చెప్పేందుకు చరిత్రను తిరగరాయాల్సి వస్తుంది. ఈ రోజు భారతదేశం పాక్‌కు గట్టి బుద్ధి చెప్పే స్థితిలో ఉంది అంటే, అది మన దేశ ప్రజల సహనం, సంస్కృతి, శాంతిని గౌరవించడమే కారణం. పాకిస్థాన్ దిశ మారకపోతే – అది తనే నాశనం చేసుకునే మార్గంలో కొనసాగుతుంది.
