విజయ్ అనే యువకుడు హైదరాబాద్‌లో ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. ఒకరోజు అతని ఫ్రెండ్‌కు అత్యవసరం రావడంతో, రాత్రే కారులో శ్రీశైలానికి బయలుదేరాడు.అప్పటికి సరిగ్గా రాత్రి 1:45.

గూగుల్ మ్యాప్ చూపినట్లు వెళ్తూ, మధ్యలో ఒక చిన్న దారి కనిపించింది. అది అడవి మధ్యలో ఉంది. ఆ దారిలో ఎవ్వరూ లేరు. అక్కడ చుట్టూ ఒక్క మనిషీ కానీ ఒక్క కార్ కూడా కనిపించలేదు.

వెళ్తుండగా విజయ్ కార్ ఒక్కసారిగా ఆగిపోయింది. ఇంజన్ ఆఫ్ అయిపోయింది. ఎంత ప్రయత్నించినా స్టార్ట్ కాలేదు. సెల్‌ఫోన్‌లో నెట్వర్క్ కూడా లేదు. దగ్గర్లో ఒక పాత బస్టాండ్ కనిపించింది. అక్కడికి వెళ్లి కూర్చున్నాడు.

అప్పుడు రోడ్డుపై ఒక తెల్ల చీరకట్టులో ఉన్న ఒక రూపం కనిపించింది. చాలా నెమ్మదిగా నడుస్తూ రాబోతున్నట్టు అనిపించింది. విజయ్ ఆమె దగ్గరకు వెళ్ళాడు. కానీ ఆమె ముఖం స్పష్టంగా కనిపించలేదు.

అక్కడే అతను గమనించాడు – ఆమె కాళ్లు తలకిందుగా ఉన్నాయి,గంభీరంగా గాలి ఊదుతోంది. వాతావరణం ఒక్కసారిగా భయానకంగా మారింది.విజయ్ వెనక్కి తిరిగి కార్‌ దగ్గరకు పరుగెత్తాడు.

విజయ్ కార్లోకి చేరిన వెంటనే ఫోన్ కోసం వెతికాడు, అప్పుడే ఫోన్‌లో చిన్నపిల్లలు నవ్వుతున్న శబ్దం విన్నాడు. వెంటనే కార్ అద్దంలో ఒక తెల్లచీర వేసుకున్న అమ్మాయి రూపం కనిపించింది. ఆమె ముఖం నల్లగా ఉంది. ఆమె కళ్లూ ఎర్రగా మెరుస్తున్నాయి.

ఆమె నెమ్మదిగా ఇలా చెప్పింది:“ఈ దారి నీకాదు… తిరిగి వెళ్లు!”

“మరుసటి రోజు ఆ దారిని పోతున్న కొంతమంది గ్రామస్తులు ఒక చెట్టు కింద విజయ్‌ను చూశారు. అతను కూర్చొని ఉన్నాడు, కానీ ఏమీ మాట్లాడంలేదు. చెట్టుపై ఒక్క మాట రాసి ఉంది – ‘నిన్ను వదలను‘.

ఆ రోజునుంచి, విజయ్ మామూలుగా లేడు. ఎవరు ఆ దారి గురించి మాట్లాడితే, అతను ఒక్కటే చెప్పేవాడు – ‘ఆమె ఇంకా అక్కడే ఉంది…‘”